Saturday, February 21, 2009

Mijn Reisbrief No 40




Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Vrijdag 20 Februari 2009

Beste Vrienden en Vriendinnen,

De reserveonderdelen voor mijn koffer zijn nog steeds niet aangekomen. Zoals ik de vorige week schreef had ik een fax naar de RIMOWA-vertegenwoordiger in Johannesburg gestuurd met de vraag om instructies bij mijn schade. Zij antwoordden dat het beste was mij de reservesloten dezelfde dag te sturen om ze zelf te monteren. Maar *niets* tot nu toe!! Als ze niet vlug komen zal ik hier vier weken moeten blijven in plaats van de vier dagen van mijn 'plan'.
AB

Ondertussen geniet ik van het strand, de duinen en de bloemen in de voortuinen van de villa's in het dorp. Het zijn echte tuinen zoals ik die ken in de mediterrane zomer van 'mijn dorp in Frankrijk'. Ik heb foto's gemaakt om deze brief te versieren, en om mezelf op te vrolijken. Er zijn geen serieuze reden om mijn humeur te bederven door deze vertraging.

De politiek heeft gelukkig ook verrassingen. De presidentskandidaat van de dominante partij, de ANC, Jacob Zuma is een extreme populist. Mogelijk gewichtsloos, maar dat weten we niet want alleen de publiciteit schildert hem af als capabel. Dat staat in schril contrast met zijn voorganger, Thabo Mbeki. Dat was een 'intellectueel', maar die is door het ANC 'teruggeroepen' enkele maanden geleden. Tijdelijk is Kgalema Motlanthe op die plaats. Hij is ook een 'intellectueel', maar hij wil geen president zijn. Hij doet het alleen omdat hij een 'trouwe kameraad' van de strijd tegen de Apartheid is, een trouwe 'comrade of the struggle'.

Er heerst een vreemde 'solidariteit' tussen deze 'comrades of the struggle'. Ze hebben er onder geleden, en sommigen hebben in de gevangenis gezeten omdat ze actief waren als verzetsstrijder, of zelfs maar lid van 'het verzet'.

Maar ... deze 'solidariteit' gaat zover dat 'kamaraden' die in corruptie- of smeergeld-zaken betrokken zijn de hand boven het hoofd wordt gehouden. Zoals Jacob Zuma bijvoorbeeld. In zijn kwaliteit van president van het ANC [African National Congress] schaadt hij toch het aanzien van die partij? Maar het ANC, vanuit zijn dominante positie, denkt zich dat te kunnen permiteren.
CD

Maar juist dit weekend is de woordvoorder van de partij --en van Zuma-- door de mand gevallen als een bedrieger en flessentrekker van de ergste soort. En wat doet het ANC? Zij beschermen hem --"omdat hij het toch zo erg heeft gehad"-- in plaats van zich ervan de distantiëren. Dat is wéér eens een deuk in de betrouwbaarheid van het ANC die juist 'bestrijding van corruptie' hoog in zijn verkiezingsvaandel had geschreven.

Maar de kaarten liggen niet meer als de voorafgaande jaren. Niet alleen heeft het ANC zijn [psychologische] hegemonie verloren, er is een partij op het toneel verschenen onder de naam 'Cope' [Congress of People] die grotendeels uit weglopers van het ANC bestaat, maar ook aantrekkingskracht uitoefent op buitenstaanders. En ... Cope kan een presidentskandidaat naar voren schuiven met bewezen bestuurservaring [dat heeft Zuma niet]. Zij heeft bovendien 'excellent credentials as comrade of the struggle', en boekt nu successen als presidente van de Kaapprovincie. Het 'koningsdrama' --zoals ik dat in Mijn Dagboek noem-- krijgt wellicht een heel nieuwe dimensie.

"Never a dull moment!" in dit land.

Deze 'vertraging' heeft mij ook de gelegenheid gegeven om wat dieper in te gaan op de 'toeristische objecten' in deze regio.

  • Vlakbij is een afgraving men pre-historische sporen van mensen van 117.000 jaar geleden. De eerste ter wereld, als ik de folder mag geloven. Dit toeristische object is heel populair, en draagt de naam van "Eve's footprints".
  • Later werden hier sporen achtergelaten door Bartholomeus Días [1488] die contact had met de toenmalige inboorlingen, en door Vasco da Gama die in 1497 een granieten kruis achterliet in een baai hier vlakbij. Die baai is nu deel is van een beschermd nationaal park. Deze ontdekkingsreizigers waren op zoek naar een route naar "Indië".

E

  • Daarna zijn de Hollanders gekomen die Kaap de Goede Hoop stichtten als bevoorradingsstation voor de VOC schepen op de Oost-Indië-route. Zij gebruikten deze streek tot ongeveer Yzerfontein voor de noodzakelijke landbouw, veeteelt en zout-productie. Ook de kalkovens waarvan ik in de reisbrief van twee weken geleden twee foto's liet zien, stammen uit die periode. Die staan 4 à 5 km van hier.
  • De kust bij Yzerfontein, door een samenloop van zeestroming en het rotsachtige uitsteeksel wat we hier hebben, is bijzonder rijk aan schelpen. Ook nu nog zie ik volle vrachtwagens wegrijden. Schelpen zijn de beste grondstof voor kalkspecie. De kalkspecie die hier geproduceerd werd ging naar de patriciërshuizen op de Kaap, als 'metselspecie', maar ook als 'stuc-specie' voor de typisch witte gevels van de Kaapse Stijl. Deze schelpenbank wordt nog steeds geëxploiteerd, maar met moderne technologieën, en niet vlak in de buurt.
  • Uit een meer recente periode bestaat er een kerkhof van Nederlandse walvisvaarders die waren gestationeerd in dezelfde baai waar Vasco da Gama zijn stenen kruis achterliet. Als je de grafstenen bekijkt, zie je dat die 'nederzetting' van het begin van de 19e eeuw tot ver in de 20ste heeft geduurd.
  • Walvissen komen hier in de winter voor de kust, maar er is een [kleiner] type dat het hele jaar zichtbaar is. Kortgeleden zag ik er een bij het havenhoofd, hij leek beschadigd en aangespoeld, maar later is hij/zij op eigen kracht weer verdwenen.
  • En dan is er hier een eilandje vlak voor de kust dat [nog!] vol zit met 'Afrikaanse Pinguïns' dat is een kleiner soort [Spheniscus Demersus]. In het begin van de 20ste eeuw woonde daar een Portugese vissersfamilie --al voor de derde generatie-- met enkele prachtige dochters. Trouwlustige jongelui roeiden er wel eens heen, zo vertelt de overlevering. Die dochters werden ook wel pikkewyne genoemd, Afrikaans voor pinguïns. Hier op het strand zijn er allerlei soorten meeuwen [Laridae], veel soorten loopvogels en -vogeltjes, en diverse zeezwaluwen of sterns [Genus Sterna].
Maar waar ik op het strand het meest van geniet als ik een eindje dóórloop op de 16 Miles Beach, zijn de paartjes van de African Black Oyster Catcher [Heamatopus moquini, Tobie]. Net als de NLse eksters hebben die 'eeuwige liefde'. Je ziet ze altijd met hun tweetjes. Als ik ze zie, komt een onstuitbare nostalgie over mij heen, want ik weet dat dit een snelverdwijnende soort is in Zuid-Afrika, maar hier, in Yzerfontein zijn ze nog in overvloed.

Hartelijke groet, tot de volgende week, Gérard van Eyk

_________

Alle foto's van Yzerfontein: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157613558185607/

De losse foto's van de collages hierboven staan in 700x700 pixels op:
http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157613867340563/

Een collage van 500x500 pixels van de bovenstaande 25 foto's staat op http://farm4.static.flickr.com/3463/3291826587_3ab9826081_o.jpg

RIMG3474-1000



Friday, February 20, 2009

Mijn Reisbrief No 39




Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Donderdag 12 Februari 2009

Beste Vrienden en Vriendinnen,

Tot mijn verbazing, nee tot mijn ontsteltenis, ben ik nog steeds in Yzerfontein. Ik ben hier al langer blijven hangen dan mijn niet-geschreven plannen, maar eergisteren werd duidelijk dat ik nog een paar dagen langer moest blijven.

Wat is er gebeurd?

Ik heb jullie in de eerste reisbrief alleen maar verteld dat ik 24 uur vertraging hand gehad, maar niet dat ik ook nog zonder koffer in Kaapstad aankwam. Het was verdwaald. Ergens tussen Tenerife, Madrid, Londen en hier. Dat komt vaker voor, maar, gewoonlijk, krijg je het dan binnen één of twee dagen. Zo ook nu. Maar, het zag er naar uit dat het 'nogal hardhandig' was behandeld. Een van de twee cijfersloten kreeg ik in eerste instantie zelfs niet open, maar met geduld en wat trucjes lukte het toch een dag later. Ik was daarmee gelukkig, want verder waren er geen belangrijke beschadigingen. Tot eergisteren keek ik er niet verder naar om, toen wilde 'inpakken en wegwezen', werkte de sluiting niet meer. Het andere slot was ook onbruikbaar. Daarom ben ik nog hier.
Vogels

Ik zocht contact met de vertegenwoordiger van RIMOWA [een bekend wereldmerk] in Zuid-Afrika via het telefoonnummer van de website. Maar het waren niet-bestaande nummers in Johannesburg. Via een mail aan het Duitse hoofdkantoor in Keulen, werd ik tenslotte opgebeld door een reparateur uit Johannesburg. Intussen heb ik een fax gestuurd met de details, en ik wacht op verdere instructies. Óf ik moet het hele koffer opsturen, óf zij sturen mij nieuwe sloten om zelf te monteren. Het andere slot kreeg ik weliswaar dicht, maar daarna kon ik de juiste code niet wegdraaien en 'sluiten'.
poppenwinkelvoortuin

Hoe dan ook, ik moet blijven. Wat de zon betreft is dat wel OK, maar de soms koude zeewind is toch heel wat anders dan de temperaturen in de Kalahari, in Upington en in Kuruman mijn droomstadje van deze reis. Mijn hoofdprobleem is dus mijn ongeduld. Na de slome start had ik ècht weer reislusten. Die worden nu gefrustreerd.
voetstappen

Maar hier kan ik gewoon doorgaan met het ontwarren van de politiek om het zich ontvouwende 'koningsdrama' te kunnen volgen. Juist gisteren meldde Die Burger dat de verkiezingen op 22 April zullen zijn; en ik vertrek de 23ste 's avonds. De krant voorzag een pittige en interesante verkiezingsstrijd. De dominante ANC is in een interne 'struggle', hun voornaamste kandidaat, Jacob Zuma, is 'aangeschoten wild', waarvan zelfs getrouwe ANC-ers niet willen weten. Dan is er een afsplitsing genaamd Cope, die nogal wat niet-ANC-ers schijnt aan te trekken, en tenslotte zijn er bij de bestaande oppositiepartijen verfrissende bloedverversingen aan de top geweest. Het wordt dus "Never a dull moment", zoals mijn zoon Peter placht te zeggen als de gebeurtenissen over elkaar heen beginnen te vallen.
eolische vormingen

Met mijn wandelingen hoef ik ook niet tekort te komen, want ik ontdek nu allerlei onopvallende, maar boeiende details. Op het strand zijn er natuurlijk steeds vogels, zijn er altijd voetafdrukken in het zand, en zijn er talloze 'eolische vormingen' die gefotografeerd te raden laten wat hun werkelijke dimensies zijn. Ik verklap alvast dat de kleinste nog geen vijf centimeter is, en de grootste niet groter is dan dertig. In de duinen, bij wat ik in mijn eerste reisbrief "overgedimensioneerde, protserige of pedante huizen" noemde, vond ik een voortuin als een poppenhuis, of een poppenwinkel. Allemaal 'leuke dingen' om te fotograferen.

Intussen heb ik ook mijn foto's gesorteerd en op Flickr gezet. [Zie eindnoot]. Daarbij zitten ook de bouwstenen van de illustraties van mijn reisbrief in een formaat waarbij ze beter tot hun recht komen. Kortom: "Ik verveel mij niet". Ik blijf het leven ontdekken, op dit moment het Zuidafrikaanse.

Hartelijke groet, tot de volgende week, Gérard van Eyk

_________

De hele serie over Juergen en Esther:
http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157613585615968/

Alles van Yzerfontein totnutoe:
http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157613558185607/


Mijn Reisbrief No 38




Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Vrijdag 6 Februari 2009

Beste Vrienden en Vriendinnen,

Ik ben nog steeds in Yzerfontein. Ik ben druk met kranten lezen om er achter te komen 'wie wie is', want anders begrijp ik niets van het gestoei rondom de aanstaande presidentsverkiezingen. Dat is behoorlijk gecompliceerd, al die macho-verhalen en veel 'storytelling'. Ik lees de Afrikaanse 'Die Burger' en in het weekend 'Argus', het Engelse blad van Kaapstad. Dat is een leuk duo, aanvullend, tegensprekend, en in elk geval vanuit een heel andere kijk op Zuid-Afrika. Dat is opzichzelf al boeiend.
YzerfonteinOchtendAvond

In het kort: De dominante politieke partij, het ANC dat zich gedraagt als een soort 'Politburo', wil Jacob Zuma als president, maar die man is nogal in opspraak. Hij wordt beschuldigd van afpersing, smeergelden, witwasserij en zelfs verkrachting. Hij is 'onschuldig' omdat door stelselmatige vertragingstaktieken er nog nooit een definitieve uitspraak tot stand kon komen. Ik vind het een schande voor een rechtsstaat, en ik vraag mij af hoe het zover kon komen. Het is ingewikkeld, maar als ik niet een zeker minimum ontrafel, zal ik niets begrijpen van de presidentsverkiezingen.
16MilesOchtendAvond

Op die manier schiet het niet op met mijn reisvoorbereidingen voor het Noorden. Daarbij komt dat ik hier comfortabel zit met een restaurant naast de deur, en met René die telkens kookt wat ik lekker vind, en wat goed voor mij is. René is een bevlogen kok. Eergisteren, bijvoorbeeld, hebben we tot laat nagebabbeld over zijn menukaart. Hij heeft altijd plannen om die te veranderen met creatieve ideeën. Om te beginnen had hij mij een visschotel gemaakt die hij had verzonnen rondom een lokale vis. Iets met veel groente, zodat het wat op de Baskische keuken leek, maar dit was een ovengerecht. Het smaakte uitstekend, en ik was vooral verrast door de kleurige presentatie. René houdt van het mooi maken van de schotels die hij opdient.
hake-stokvisschotel

Door al deze afleidingen voel ik mij 'mentaal' nog niet aangetrokken tot een verre reis. Ik heb al uitgerekend dat Kuruman nog 1139 km is. Anders, als ik een grote reis voor de boeg had, was dat een uitdaging, en werd ik ongeduldig. Nu niet. Fysiek voel ik mij lekker. Dat is het niet. Ik denk dat ik mij teveel laat meeslepen door mijn ambitie om zo snel mogelijk de lokale politiek te doorgronden.
kalkovens

Hoe dan ook, de omgeving van Yzerfontein is uitstekend om wandelend uit te waaien en eens rustig de 'analyse' en 'storytelling' van de kranten te herkauwen. We hebben prachtige duinen. Weliswaar schreef ik de vorige keer dat ze door protserige villa's lelijk worden gemaakt, maar er is nog heel veel over. In de omgeving staan ook nog enkele kalkovens uit het verleden. Daar heb ik meteen een paar foto's van gemaakt.

En dan het strand niet te vergeten! Yzerfontein is gebouwd op een rotsachtig uitsteeksel in een strandkust, zoals je op de foto's kunt zien. Aan de noordkant begint de '16 Miles Beach' met 25 kilometer breed strand zoals je op de foto's ziet. Om dat mooi te laten uitkomen heb ik 's morgens en 's avonds een foto genomen als de zon haaks op het perfect Noord-Zuid lopende strand staat. Geniet er maar van. Ik kan er niet méér over zeggen.
YzerfonteinTortugaDarling

De laatste dagen ben ik enkel keren naar Darling geweest, een dorp op 23 km hiervandaan in het binnenland. Daar kan ik mijn computer op het internet aansluiten. Hier in Kaijaiki kan ik alleen maar telkens even de allerbelangrijkste zaken bekijken en regelen. Dan schiet 'onderhoud' erbij in, en nog e.e.a.
Tussen Yzerfontein en Darling rijd je door een duinenlandschap. Deels is het een natuurreservaat. Vandaar dat bord voor 'overstekende schildpadden'. Op de weg heb ik ze niet gezien, maar wel op de voetpaden door de duinen. Daar verbaas ik mij ook telkens over de prachtigste vogels en wegschietende hagedissen.

Hartelijke groet, tot de volgende week, Gérard van Eyk

_________

Ik ben er nog niet in geslaagd om mijn foto's op Flickr te zetten. Er wordt aan gewerkt!!

Je vindt deze brief --en de voorgaande-- tzt ook op mijn blog http://blog mijnreisbrief.blogspot.com


Mijn Reisbrief No 37



Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Vrijdag 30 Januari 2009

Beste Vrienden en Vriendinnen,

De vorige reisbrief was een bijzonder geval, want die was tevens Nieuwjaarsbrief, maar nu begint weer een gewone serie. Ik ben Maandag in Zuid-Afrika aangekomen. Een dag later dan de bedoeling was. Vrijdagmiddag vertrok ik voor de vlucht van Zaterdagmorgen naar Madrid, maar ... na enkele uren werd die afgelast wegens dichte mist. Er was 'een kansje' dat er later op de middag een vlucht zou zijn, maar ik heb toen besloten om de reis 24 uur uit te stellen. Dat kon! Ik ging terug naar mijn hotel in La Laguna voor een behoorlijke avondmaaltijd, en een goede nachtrust in een ècht bed. De reis zou sowieso moeilijk genoeg worden. London-Cape Town alleen al was 12 uur.

Alles ging goed. Tegen de middag nam ik de huurauto in ontvangst die ik per Internet had gereserveerd. Om naar de kustweg naar het Noorden te komen moest ik mij door de 'spaggetti junctions' van de Noordelijke uitvalsroutes worstelen. En dat tegelijk met het wèn-proces aan links verkeer, èn met een niet goed uitgeslapen hoofd. Het lukte.
kaijaiki_3x

Gelukkig was het niet ver. Zo'n tachtig kilometer naar Yzerfontein, het plaatsje dat ik in 2000, bij mijn eerste bezoek aan Zuid-Afrika had leren kennen. Ik had toen zo'n tien dagen in de Moederstad doorgebracht, en ik zocht een plek met zuivere lucht voor de resterende maanden. Toen was het een visserdorpje_van_niets waar ook enkele strandvilla's stonden. Op weg naar het Noorden, had ik op goed geluk die afslag genomen. Het toeval wilde dat de dame van het gemeentehuis een kennis had die ... enz ... Nog dezelfde dag had ik het huisje gehuurd. De stad waar ik heen had gewild, Vredenburg, 75 km verderop, bezocht ik wel omdat daar een I-café was.

In dat dorpje leerde ik ook René en Meraai kennen die in 1997 begonnen waren met een B&B met restaurant Kaijaiki ['iki' is zoeloe voor huis, kaijaiki is 'nederig huis'].
mi_casita_al_mar

Gedurende mijn latere bezoeken aan Zuid-Afrika --in 2002 en 2004-- ben ik er telkens voor een paar dagen op bezoek geweest.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om foto's te nemen van dat huisje van toen. Het is niet meer vrijstaand, maar helemaal geïncorporeerd in de villa die er achter ligt. Met de onderstaande foto-montage krijg je een indruk hoe dicht ik bij de zee woonde. Op de panorama-foto is het helemaal rechts. Alleen die visserhuizen links daarvan stonden er. Die waren toen in gebruik als gemeentehuis. De rest moet je wegdenken. Bij eb liep ik de zee in om wat mosselen te plukken.
Maar, Yzerfontein had grootse plannen, zoals ik in mijn dagboeken van toen beschreef. Een stratenplan was al afgebakend, en de straatverlichting was bijna klaar. Nu kon ik het resultaat zien. Ze zijn er in geslaagd 'rijke gepensioneerden' aan te trekken. Verspreid in de duinen staan er overgedimensioneerde, protserige of pedante huizen. Ik heb er een foto van gemaakt. [Ook enkele 'leuke', to be honest]
pearl_bay

Deze eerste dagen rust ik wat uit, lees nationale kranten om de polsslag van de lokale politiek te voelen. Met name ben ik geïnteresseerd in de overgang van de ex-president Mbeki naar Jacob Zuma, die echter te veel processen wegens fraude en verkrachting aan zijn broek heeft hangen. Bovendien weigert hij te verschijnen voor het Hoge Gerechtshof. Het zij zo. Dat zal de politiek wel spannend maken de komende tijd. Evenals de nabijheid van Mugabe in Zimbabwe [waar ik vanmorgen over schreef] en waar toch ook eersdaags een ontknoping moet komen.
juergen_esther

Mijn 'plan' is intussen om de resterende tijd in Kuruman door de brengen; aan de grens met Botswana. Ik weet er nog maar weinig van, maar ik had het geluk een Duits paartje te ontmoeten die aan het eind van hun tocht 'Dwars Door Afrika' waren. Zij hadden korgeleden Kuruman bezocht. Maar de verhalen over hun tocht waren zeker zo boeiend. Ze hadden 42 duizend Afrika-kilometers achter de rug, gerekend zonder het Euro-Azië traject van Duitsland via Bulgarije, Griekenland, Turkije, Lebanon, Israel en Egypte.
Hier logeerde tevens een middelbaar echtpaar uit Oostenrijk die al meer dan 15 jaar voor diverse kleine ontwikkelingsprojecten hadden gewerkt in de meest afgelegen gebieden van Afrika. Twee avonden lang wisselden ze ervaringen uit over 'zwart Afrika', en ik luisterde ademloos toe. Tot de volgende keer .... Hartelijke groet, Gérard

_________

Mijn internetverbing is zeer slecht. De computer van Kaijaiki weigert mijn USB-sleutel. Behelpen dus!!!

Zie www.kaijaiki.co.za voor andere foto's van deze mooie plek. Mijn foto's tzt op Flickr als Weltbummler.