Saturday, March 31, 2012

Mijn Reisbrief No 79


Iquique23-650
Iquique, Zaterdag 31 Maart 2012
Tevens zes en twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

In mijn voorgaande reisbrief heb ik jullie wat foto's laten zien van de voortuinen in onze wijk die waren genomen vanaf de buitenkant. Soms zijn de 'tuintjes' heel verwaarloosd, tot ware puinhopen toe. Andere lijken meer op een keurige zitkamer met bankstel en bijzettafeltjes. Het regent hier nooit! De foto hierboven is onze voortuin. Geen meubels. De ruimte op de achtergrond is voor de auto, onze 'carport' zogezegd, maar de auto is er nu niet. Verder hebben we hier redelijk verzorgd groen, en een keurige tegelvloer. Het is het domein van de hond. Nogal luxueus, nietwaar? Mij lijkt het een plek waar de hond zich dood verveelt. Maar dat is volgens mij het geval met alle honden die de kans niet krijgen straathond te worden.

Iquique38-650

De foto's op de tweede rij had ik over van de reisbrief met al die kindertjes die met zand speelden en zandkastelen bouwden. Herinner je je die? Die twee linkse zijn van een iets andere soort. Het zijn moeders die hun kindertjes aan het zeewater proberen te wennen. Waren dan geen vaders ermee bezig? Zeker wel, genoeg, en het zou heel interessant zijn geweest om jullie het verschil te laten zien hoe vaders en moeders die taak anders aanpakken. Je begrijpt dat ik mij kostelijk amuseerde met dat te bekijken, maar helaas, de foto's die daaruit rolden hadden nòch de kwaliteit, en waren nòch sprekend genoeg voor dat doel. Maar, geloof me, als je nog eens op een zonnige zomerdag op het strand loopt, zul je je amuseren met het bekijken van die verschillen. Op de foto van de verkoper van ijsdrankjes frappeerde mij het beeld als geheel. Het leek wel een farao met een slaafje, ware het niet dat het om een hardwerkende verkoper ging.
Om afscheid te nemen van het onopgeloste probleem van de vogel die hier 'grutto, grutto, grutto' roept, heb ik nog maar een paar Regenwulpen gefotografeerd die ik er toen van verdacht. Die vogel heet hier Zarapito [Numenius phaeopus]. Voor dat onopgeloste probleem moeten jullie op een deskundige vogelaar wachten. Dat ben ik niet.
De foto's van het zandkasteel en de krater zijn gespiegeld. Ze staan er als herinnering aan alle zandkastelen die ik deze zomer op het strand zag. Prachtig! Nu de zomervakanties voorbij zijn, zie je deze kunstwerken niet meer. Ik gebruikte deze herinnering als symmetrische ondersteuning van de drie Zarapito's, die eveneens in mijn geheugen zijn gegrift als zomerstrandherinnering. Net als de foto's van de onderste rij.

Iquique43-650

De volgende weken zal ik met andere thema's komen. Om te beginnen foto's van de originele houten huizen in het centrum uit de bloeitijd van Iquique, zowel weelderige als eenvoudige, of goed of slecht onderhouden, om ze tegenover de foto's van de buitenwijken te stellen. Daarna zal het wellicht gaan om foto's van het binnenland, van de woestijn waar we dagexcursies zullen maken: naar oasen, naar resten van de Chili-salpetermijnen en naar de geoglifen, de tekeningen op de bergwanden die aanwijzingen waren voor de eerste karavanen van voor de tijd van de Inca's.
Op die manier komt het einde van mijn verblijf in Zuid Amerika in zicht. ;-(

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

Iquique44-650
_______________________
Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/
Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/
Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/7023987415/

Friday, March 23, 2012

Mijn Reisbrief No 78


Iquique39-650
Iquique, Zaterdag 24 Maart 2012
Tevens vijf en twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Ik heb al eerder foto's laten zien van de wijk waar ik woon, maar nu is onze wijk het hoofdthema van de reisbrief. De foto's op de eerste rij geven een indruk van onze positie. We zitten betrekkelijk dicht bij de berghelling die Iquique afsluit, de hoogte is hier al begonnen. Je kunt dat zien op de foto met de kinderspeeltuin. Op de achtergrond, tegen de helling, zie je de autoweg naar de hoogvlakte. Dat is de enige uitweg van Iquique naar de hoogvlakte voor auto's. Wandelaars kunnen die helling van rul zand natuurlijk te voet beklimmen.

De tweede foto van de eerste rij, die ook vanaf hier is genomen, geeft een indruk van de afstand tot de zee, en van de hoogte. De afstand is iets meer dan een kilometer, en de hoogte kun je beoordelen aan de hand van de torenflats tegen de achtergrond van de zee. Die reiken niet tot de horizon, dus wij zitten hoger dan de torenflats hoog zijn. Wij zitten hier, denk ik, tussen de 50 en de 100 meter boven zee. Wij zitten daarom veilig voor een Tsunami, waarvan de veiligheidszone precies bij onze wijk begint.

Iquique40-650

Een andere curiositeit van onze wijk zijn de traliehekken voor ieder huis. Dat is een nogal recente 'innovatie'. De huizen in deze wijk, net als de vergelijkbare wijken hier in de buurt, hebben allemaal een voortuin. Oorspronkelijk waren dat 'open' voortuinen die iedereen naar eigen smaak inrichtte. Maar in onze wijk zie je zulke niet meer. Enkele sterk verwaarloosde huizen in wijken in de buurt hebben nog wel zo'n open voortuin.
Ik weet niet wat de belangrijkste reden was, veiligheid, mode of het creëren van een patio. Maar geleidelijk hebben alle bezitters een hek gebouwd, of zelfs een gesloten muur. Het begon met een betrekkelijk laag hek met een hoogte die op sommige foto's nog te zien is.
Later kwamen manshoge traliehekken, of nog hogere. En nu zie je complete muren met raam en deur. De onderste foto links is het huis waar ik woon. We hebben naast de carport
een mooie betegelde patio met een royale plantenbak voor het hek, en een in het midden. Ik denk, dat behalve de veiligheid, ook het creëren van extra woon- en leefruimte een belangrijk argument was.

Iquique41-650

Maar de traliehekkenmode blijkt niet beperkt te zijn tot de buitenwijken. Gisteren liep ik door het centrum om wat klassieke huizen te fotograferen voor een van de volgende reisbrieven, toen ik daar opeens ook zulke traliehekken zag. Misschien zie je die wel in een van de volgende reisbrieven.

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk


Iquique42-650
_______________________
Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/
Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/
Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6854692114/

Saturday, March 17, 2012

Mijn Reisbrief No 77


Iquique34-650

Iquique, Zaterdag 17 Maart 2012
Tevens vier en twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Deze week is Mijn Reisbrief nogal kort. Ik hoop dat je daarom extra geniet van de foto's van het strandleven: De kinderen, het water, de zon en het zand.

De laatste week heb ik hard gewerkt om een belangrijke fase van het boek dat ik schrijf af te ronden. Het boek gaat over goed leven als gepensioneerde. Hoewel ik nu meer dan 18 duizend woorden heb geschreven, is het slechts 80% van het totaal dat ik op het oog heb. Maar ik heb een pauze nodig om weer overzicht te krijgen. En dat is weer nodig voor meer gedetailleerde ideeën over de resterende paragrafen, en het afronden van het hele boek. Ik ga deze fase gebruiken om dit voorlopige resultaat aan enkele vrienden en vriendinnen voor te leggen die als 'meelezer' willen optreden. Heb je zin en interesse voor zo'n klus?
Laat van je horen.

Tot nu toe heb ik geschreven volgens het advies van Ernest Hemingway aan jonge schrijvers, hoewel ik uiteindelijk niet meer zeker weet of die van hem stamt, of van iemand anders. Ik denk maar "se non è vero è ben trovato", want het is bekend van Hemingway dat hij de voorkeur gaf aan staand schrijven terwijl hij regelmatig van been wisselde om het andere te laten rusten. Hij heeft daar zelf over geschreven.

Iquique35-650

Zijn advies was gericht aan jonge schrijvers zodat ze een goede tekst zouden maken:
--"Als je een idee hebt voor een zin, ga dan op één been staan en noteer die zin vlug en kort. Daarna ga ik in een gemakkelijke leunstoel zitten om het overtollige door te strepen".

Ik ga zelf een tijd tegemoet van veel reizen en andere zorgjes dan het schrijven van het boek. Dat wil zeggen dat ik mijn 'gemakkelijke leunstoel' pas zal aantreffen na mijn aankomst in Cessenon sur Orb, in Frankrijk, deze zomer.

Iquique36-650

Niettemin weet ik al van sommige paragrafen dat die zeker gemaakt moeten worden. Je zult mij dus de volgende weken 'tussendoor' nog wel bezig zien op één been staand om dat 'vlug en kort' te noteren. Reken maar van Yes!

En wat over die vogel die hier op het strand 'grutto grutto grutto' roept?
Ik heb 'm weer gehoord, maar ik kan niet vaststellen welke vogel. Hoe meer ik kijk, hoe meer verschillende vogels ik zie. Er zijn er nogal wat.

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

Iquique37-650
_________________________
Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/
Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/
Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6839373410/

Saturday, March 10, 2012

Mijn Reisbrief No 76


Iquique28-650

Iquique, Zaterdag 10 Maart 2012
Tevens drie en twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Toen ik deze week op het strand liep hoorde ik opeens weer de roep van de Grutto waarover ik de voorgaande weken heb geschreven. Ik trapte er nu niet in die kritiekloos aan de Regenwulp toe te schrijven die we inmiddels hebben gedetermineerd. Die heeft een heel andere roep, en een kromme bek. De Grutto heeft een perfect rechte bek. Ik zag inderdaad een andere vogel met een rechte bek, maar die was veel korter. Om mijn geheugen op de frissen heb ik op het Internet nog eens naar de roep van de Grutto geluisterd. Nee, ik had mij niet vergist. Dus het raadsel blijft. Op het strand van Iquique is een vogel die roept als de Hollandse Grutto. Welke is het? Interessant probleem, nietwaar?
Iquique29-650
Woensdag hadden we een temblor, een 'aardtrilling'. Ik was in huis, en voelde het duidelijk. Het kondigt zich aan met het geluid van een zware vrachtauto of aanrollende donder. Toen wist ik het al. Het was een enkele flinke schok. Niks bijzonders. De andere dag las ik in La Estrella de Iquique dat het een temblor van 4,7 graden op de schaal van Richter was. Dat is nogal veel, maar 'niks bijzonders'. Het bijzondere kwam toen Gabriela mij vertelde van een vriendin die op dat moment bij de kassa stond bij de supermarkt Lider om haar inkopen te betalen. Ze had juist haar creditkaart aan de kassière overhandigd. Deze schok had in de wijnafdeling een lawaai en chaos veroorzaakt: Wijnflessen vielen massaal kapot uit de rekken. Het publiek vluchtte in paniek naar de kassa's om buiten te komen. Tegen wil en dank werd de vriendin van Gabriela naar buiten gedrukt. Nu is die vriendin een vreesachtig type en dacht dat ze op die manier haar creditkaart helemaal kwijt was. Dat viel mee. De orde kwam snel terug, maar Gabriela's vriendin had gezien dat sommigen van de paniek gebruik maakten om er vandoor te gaan zonder betaling.
In Mijn Reisbrief No 70 liet ik een curieus verkeersbord zien met een zwangere vrouw. Het moet een parkeerplek reserveren voor zwangere vrouwen. Maar een bord met een rode cirkel zegt dat het daar verboden is voor zwangere vrouwen. Deze week zag ik een juister bord. Het zegt “Exclusief voor zwangere vrouwen en rolstoelen”. Dat kun je vatten. De rode kleur is nu niet meer dan een aandachttrekker.

Iquique32-650
Een dergelijke ambivalentie spreekt uit het bord dat bij de kleine parkeerplaats staat voor een kantoor van de Recherche. [Investigaciones de la Policía = Onderzoekspolitie] Het bord met de doorgestreepte E in een rode cirkel is het gewone parkeerverbod. Het bijschrift maakt het dubieus. Het woord 'solo' betekent 'alleen' en is de gebruikelijke afkorting van 'alleen voor'. Maar waar slaat dat 'solo' op? Op de parkeerplaats? [wat vermoedelijk de bedoeling is] Of geldt het verbod uitsluitend de Recherche? In dat geval mogen er alleen gewone burgers parkeren. Curieus, nietwaar?
Het bord met de groene cirkel is ook zo'n raar geval maar wat lastig uit te leggen zonder het hele verkeersknooppunt erbij te halen. In Iquique komt het groene lichtsignaal met 'naar links toegestaan' alleen voor op dit bepaalde kruispunt. Het wordt elders aan de beoordeling van de chauffeur overgelaten een veilig moment te kiezen. Niet gek overigens. Daarom wacht de doorsnee chauffeur ook niet op dat signaal. Daarom hebben ze er een bord bij verzonnen dat op zichzelf 'juist' is. Het zegt namelijk dat 'Espere flecha verde' [wacht op groene pijl], en uit de grafiek maak je op dat het om linksaf slaan gaat. Maar of dit onofficiële DIY-bord wordt begrepen is andere koek.

De kleur groen domineert ook bij de borden die de route aangeven als je moet vluchten voor een Tsunami. Het laatste van de regel geeft de plek aan waar het veilig is. Er is nu een nieuwe stijl borden bij gekomen; opgepept met vluchtende mensen. Dachten ze dat die dreigende golven anders niet begrepen zouden worden?
--"Waarvoor dienen die foto's op de eerste rij bovenaan?¨
--"Niet anders dan dat het mooie foto's zijn en de laatste die ik had van Agro T. Om van de genieten dus".
Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

Iquique33-650
_________________________
Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/
Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/
Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6821337776/

Saturday, March 3, 2012

Mijn Reisbrief No 75


Iquique24_650

Iquique, Zaterdag 3 Maart 2012
Tevens twee en twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,
Toen ik hier in onze wijk aankwam in Januari, lagen de hoeken van de straten vol met vuilniszakken want er was een staking van de vuilnisophaaldienst. Die staking ging voorbij, meer een week of zo later, begon het weer. Dat heeft zich intussen een paar maal herhaald. Het is een probleem van de privatisering van die ophaaldienst. Het is mijn niet duidelijk of het alleen tussen de verschillende concessiehouders is, of ook met het gemeentehuis. Hoe dan ook, de vliegen maken zich daarover geen zorgen. Ze komen tot in de huizen als er veel zakken op straat liggen, en verdwijnen als er geenéén meer ligt. Vliegen maken zich daarover geen zorgen. Vliegen hebben zich nog nooit ergens zorgen over gemaakt, ook niet, bijvoorbeeld, dat wij mensen zich vreselijk aan hun ergeren.
De kleurrijke foto's hierboven zijn gemaakt op de Agro T, de groente- en fruitmarkt waarvan ik al eerder foto's liet zien. De foto's in de tweede rij zijn ook van Agro T. Het is buiten op de parkeerplaatsen tussen de verkoophallen. Op de achtergrond zie je de 'muur' van 700 meter hoogte die de stad afsluit in de richting van de hoogvlakte. Deze 'muur' domineert alle stadspanorama's. Op de derde rij staan nog twee foto's van die 'muur'.
Iquique25_650
De 'magische' formatie op de vierde rij is deel van die muur, maar ervan afgescheiden door een zanddal. Het geheel is eigenlijk een heel groot zandduin ontstaan uit de zeewind aan de ene kant en de turbulenties tegen de hoge helling van de andere kant. Deze eolische formatie wordt hier El Dragón genoemd: De Draak. In verschillende jaargetijden is de vorm iets anders, maar men rekent niet op een totale verplaatsing door natuurkrachten. Ik heb El Dragón vanuit verschillende posities gefotografeerd, maar wel bij de dezelfde zonnestand. Zo kun je de curieuze vorm beter zien. In principe kun je die ook vanaf de autoweg fotograferen die je op andere foto's van deze reisbrief kunt ontwaren. Die autoweg is overigens de enige uitvalsweg van Iquique richting hoogvlakte. Langs de kust is er alleen naar het Zuiden iets.
Iquique26-650
Tenslotte moet ik nog iets zeggen over het vogelprobleem van vorige week. Ik kreeg van Willy en van Aat het bericht dat het hier om de Wulp [Numenius aquata] zou gaan. Allebei verwijzen ze ook naar de Regenwulp [Numenius phaeopus], iets kleiner en iets minder voorkomend in Nederland. [Ik moest denken aan Een vlucht regenwulpen van Maarten 't Hart]. Willy noemde mij ook de Latijnse naam van de Regenwulp, en inderdaad, dat is de Latijnse naam van de vogel die voorkomt in het boekje dat Jeannette meebracht. Hier heet die Zarapito en hij roept pip-pip-pip-pip. Wikipedia zegt dat die in NL bibibibi roept. Echt dezelfde dus. Bovendien kreeg ik nog een ezelsbruggetje: 'de wulp kijkt naar zijn gulp'. Hij heeft dus een kromming naar beneden. De Numenius phaeopus heeft wereldwijd een reusachtig verspreidingsgebied. Zie daarvoor http://observado.org//soort/maps/163.
Zo lijkt het probleem opgelost, maar niet heus. Ik hoorde duidelijk de roep 'grutto grutto grutto'. Daar begon het mee. En ik dacht de die Regenwulp / Zarapito dat riep. Ik zag die voor een Grutto aan. Dat is mijn fout, sorry, ik ben geen vogelaar. Het moet dus magie zijn, of fantasie. Ik weet het nog niet. Ik ga nog eens goed kijken en luisteren bij mijn volgende wandelingen of er niet toch een verdwaalde èchte grutto rondhuppelt.
Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk
Iquique27-650
_________________________
Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/
Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/
Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6943763003/