Kuruman, Zuid-Afrika, Orivoor Gastehuis, Vrijdag 3 April 2009
Beste Vrienden en Vriendinnen,
In de vorige brief heb ik de handel in half-edelstenen genoemd, en ik schreef dat Donald zich daarmee bezighield. Toen ik met hem over die handel praatte, stelde hij mij voor aan Pieter, een buurman die ook deze handel drijft. Hij is ex-mijningenieur.
--"Maar", vroeg ik, "waar komen die stenen vandaan? Jullie hebben mij zojuist verteld dat er geen specifieke mijnen voor zijn".
--"Dat is juist", antwoordden ze, "die stenen komen van het afval van het hoofdprodukt, asbest, mangaan, koper, of wat dan ook. Ze zouden daar best waardevolle produkten uit kunnen halen, maar dat doen ze niet. Financieel is het niet interessant, en het heeft geen volume. Bovendien kan het een stoorfactor worden voor hun hoofdlijn".
--"Is het, zogezegd, waardeloos afval?"
--"Min of meer", bevestigden ze, "sommige mijnwerkers die er een beetje kijk op hebben, leggen 'interessante stenen' apart gedurende werktijd. Later brengen zij die hierheen, en wij kopen dat... Of niet natuurlijk!"
Op die manier werd ik ingewijd in de allereerste fase van de handel in half-edelstenen.
--"Het dus eigenlijk clandestien?"
--"Nou, nee, niet ècht, maar een beetje 'informeel' is het wel. Er zijn regels dat de mijnwerkers bij de uitgang moet aanmelden wat ze meenemen. Maar er is bij lange na niet een controle vergelijkbaar met die bij goud- of diamantmijnen. Voor de mijn hebben die stenen geringe waarde, maar formeel claimen zij wèl het eigendomsrecht. In sommige gevallen moet de mijnwerker een premie betalen. Daar komt bij dat de mijnwerkers die daar verstand van hebben, dikwijls dezelfde zijn die een meer dan gemiddelde interesse hebben voor voor hun hoofdtaak. Dat is nogal zeldzaam, en daarom willen ze die niet kwijt".
Op die manier selecteren Donald en Pieter --en enkele anderen in Kuruman-- wat van hun gading is bij het aanbod. Tussen de kopers en de mijnwerkers zijn geen vaste relaties, maar natuurlijk zijn er persoonlijke voorkeuren wegens karakter, voorgaande handelservaringen, en onderling respect.Dat is precies zo aan de verkoopkant. Ze verkopen aan iedereen, en er zijn geen vaste distributiekanalen. Wèl natuurlijk, net als aan de inkoopzijde, zijn er persoonlijke voorkeuren. Maar het 'produkt' is 'anders'. Pieter en Donald kopen bijna alles wat hun 'interessant' voorkomt in partijtjes van vaak slechts enkele kilo's. Voor de verkoop moeten ze één of twee ton van min of meer homogene --en 'benoembare'-- kwaliteit leveren. Niettemin zijn er speciale stenen die buiten deze 'regel' vallen, zoals buitengewoon grote kristallen zonder scheurtjes. Die ontlenen hun speciale waarde aan technische of magische(!) toepassingen. In zo'n geval betalen ze ook meer aan de mijnwerker, want die weet best wat hij in zijn handen heeft. Voor de rest betalen ze prijzen van 100 tot 200 Rand per kilo [12 à 24 €].
De eindbestemming van de stenen is zeer uiteenlopend. De kleine brokjes met uitgesproken kleuren of tekening, eindigen meestal als lichaams- of kledingdecoratie. Afgezien van de magische of technische toepassingen, is er nog een handel in relatief grote stenen met groteske vormen en kleuren, die als tuinversiering eindigen. Voor bepaalde kleine gekleurde stenen is er nog een handel in de richting van aquaria, voor de versiering van de bodem. Enzovoorts
Onze conversatie was begonnen met de bewering van Pieter dat er 'geen marketing' in deze handel bestond. Zoiets moet je niet tegen een ex-professor marketing zeggen! Dat hele systeem van kopen en verkopen, en van min of meer stabiele handelsrelaties is natuurlijk niet te vergelijken met het systeem waarin een supermarkt is ingebed. Pieter beschreef zijn doen-en-laten als 'kopen als je de kans krijgt' en 'verkopen als je de kans krijgt', zonder dat je dat metéén kunt koppelen. Liefst verkoop je zo snel mogelijk de helft, en je bewaart de rest voor 'later'.
--"Waarom noemen we dat niet "gelegenheidsmarketing" of "Opportunity Marketing"?", bracht ik in het midden.
En zo vonden wij een nieuw onderwerp uit voor academische bestudering. Het wachten is nu op de eerste promovendus in de wetenschap van "Opportunity Marketing". Amen.
Tot de volgende keer .... Hartelijke groet, Gérard
Alle foto's van Zuid Afrika op schermformaat: http://white-livered/photos/weltbummler/sets/72157613558185607/
Speciaal van Kuruman: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157615033855515/
De oudere reisbrieven staan op http://mijnreisbrief.blogspot.com/. Deze binnenkort ook.
No comments:
Post a Comment