Mijn Reisbrief No 74

Iquique, Zaterdag 25 Februari 2012

Tevens een en twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Toen ik deze week op het strand wandelde, hoorde ik opeens een heel bekend geluid: Grutto! grutto! grutto!, compleet met dat rollende geluid daartussenin dat ik uit Nederland kende. Het was een heerlijke vertrouwde gewaarwording: Een bekende Nederlandse vogel nestelde ook in den vreemde, dacht ik. De vogel zag er ook precies zo uit als ik mij de Grutto herinnerde. Maar ik ben geen vogelaar, en ik herinnerde mij óók opeens dat de Nederlandse Grutto een vogel van de weilanden en de sloten is, en geen strandvogel. Het was bepaald geen verdwaalde eenling. Ik had deze vogels wel vaker gezien, maar dat geluid hoorde ik kennelijk voor de eerste keer.

Ik nam foto's om het te documenteren, en thuis keek ik het in Wikipedia na. Hierboven gebruik ik als vergelijking de prachtige foto van Fred Vloo die ik daar aantrof. De Nederlandse Grutto heet in het Latijn Limosa limosa, maar ik vond geen aanwijzing dat die Chileense neven of achterneven had. Ik vroeg aan Gabriela en Jeannette of ze echte ornithologen of amateur vogelaars in hun kennissenkring hadden. Nee; maar Jeannette kwam de andere dag wel met een boek met de strandvogels van Iquique. Twee daarvan komen in aanmerking voor de vogel die ik op het strand zag. De Pitotoy chico [Tringa flavipes] heeft ongeveer het juiste formaat [28 cm], maar heeft een perfect rechte bek. Net als de Grutto. De vogel die ik fotografeerde heeft een duidelijk gekromde bek, net als de andere vogel die in aanmerking komt. Die heet hier Zarapito [Numenius phaeopus] maar die is met zijn 42 cm veel groter. Het is dus vooralsnog een onopgelost raadsel. Misschien dat een van de lezers ...?

En de andere vogels op de foto? Voor het gemak hebben we die Gaviota [een soort meeuw] genoemd, maar het klopt niet met de verschillende Gaviotas uit het boekje van Jeannette. Mogelijk een lezer ... ?

Deze week schreven mij Graciela [Argentinië] en Alejandro [Iquique] over mijn reisbrieven. Graciela schreef dat de foto's van de plastic zakjes een oude walging in herinnering had gebracht. In Bolivia, schreef ze, wordt op die manier een frisdrank verkocht die daar 'fresco mocochinchi' heet. Die hoort bij de Boliviaanse gastronomie, maar de manier waarop het wordt verkocht had haar doen walgen. De 'cholas', dat zijn die traditioneel geklede Boliviaanse vrouwen, scheppen het op straat met een pollepel op uit een grote pan. Geschilde, en vervolgens zongedroogde, perziken worden een nacht lang in het water geweekt, en de waterige stroop daarvan is het uitgangspunt. Daarbij komt kaneel, kruidnagel en veel suiker. In een cellofaan of plastic zakje [en hier komt het!] wordt het op straat opgediend en verkocht. Een schepje sorbetijs, en daaroverheen een pollepel van die waterige stroop. Dat zakje wordt vervolgens zó dichtgeknoopt dat je er uit kunt drinken als ware het Coca Cola uit een flesje. Maar als je, zoals kennelijk Graciela, gevoel hebt voor voedselhygiëne, kun je alleen maar walgen. Maar afgezien daarvan is het een heel creatief gebruik van plastic zakjes. Dat vond Graciela ook.

Iquique21

Alejandro bedankte en complimenteerde mij voor mijn reisbrieven in het Nederlands. Ik ontmoet Alejandro wel, want hij is de broer van Gabriela en Jeannette, maar dat hij Nederlands beheersen zou, was nieuw voor mij. Hij is wel een practical joker. Ik heb hem nog niet gesproken, maar ik heb gerede twijfel dat hij de draak steekt met mijn niet-zo-perfekt Spaans. Zijn Nederlandse tekst lijkt mij typisch vertaald door Google op het internet. Begrijpelijke woorden, dat wel, maar toch .... Ha ha!

Ik besluit met een paar foto's van de wijk waar ik nu woon. Op de achtergrond zie de de berghelling die Iquique afsluit van de hoogvlakte op 700 meter hoogte. Daarvan heb ik nog meer foto's voor de komende reisbrieven. En, om het niet te vergeten, een paar 'bewijzen' van 'verticale zon'. Dat hoort er ook bij. Goed kijken!

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

_________________________

Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/

Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/

Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6927604823/

Mijn Reisbrief No 73

Iquique, Zaterdag 15 Februari 2012

Tevens twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Op dit moment maakt ik nog geen wandelingen op de helling naar de hoogvlakte op 700 meter die Iquique omringt als ware het een enorm strand. Maar inderdaad, mijn dagelijkse strandwandelingen hebben ook tot doel om mijn fysieke conditie de onderhouden en te herstellen om die hellingen later te beklimmen zoals ik dat bij mijn vorige bezoeken aan Iquique gewoon was. Zo zwaar is die wandeling nou ook weer niet.

Ik ga niet altijd naar het strand vlak bij het centrum om er tegelijkertijd boodschappen te doen, want dat alleen al is een wandeling van veertig minuten. In minder dan een kwartier kan ik bij de Playa Brava zijn voor mijn dagelijkse portie zuivere zeelucht. Dat strand dankt zijn naam aan de ruwe zee op de waterlijn omdat de zeebodem even verderop een enorme duik maakt. 'Brava' betekent 'ruw' of 'wild'. Zwemmen is daar verboden, maar het aansluitende zandstrand is even prachtig en breed als elders. Het strand is daarom minder druk en slechts bevolkt met zonaanbidders die geen behoefte hebben aan een duik. Om er te wandelen deert het mij niet. Integendeel.

Maar er zit voor mij toch een onpraktisch kantje aan. Ik wil ook door het stadscentrum wandelen, ik kan er inkopen doen, en het is een stuk levendiger dan de saaie buitenwijken die ik door moet om bij de Playa Brava te komen. Maar het belangrijkste bleek te zijn het ontbreken van krantenkiosken. Niet op het strand, niet in onze wijk.

Dat ergerde mij en ik begon een gedetailleerde speurtocht naar een krantenkiosk in de buurt. Helaas was dat niet gemakkelijk. Ik kende een boekwinkel, maar kranten bleken ze niet te hebben. Ook de hyper- en supermarkten van het koopcentrum aan onze kant van de stad hadden geen kranten- en tijdschriftenkiosk. Wat te doen?

Ik vroeg Gabriela. Zij wees mij op een bouwmarkt vlak bij de supermarkten die ik kende. Een bouwmarkt en tuincentrum. Ik kende die wel, maar ik had het niet in mijn hoofd gehaald daar een krantenkiosk te zoeken. Maar inderdaad, het klopte, en nu kan ik op een kwartier loopafstand de belangrijkste kranten kopen in plaats van de veertig minuten die het kost om naar het centrum te lopen.

De foto's van deze week gaan allemaal over de verkoop van groente, fruit en verwante artikelen. Op de bovenste rij staan verkooptentjes in het centrum. De andere foto's heb ik gemaakt in Terminal A waar ik de vorige week over schreef. Zoals je ziet, verkopen ze er van alles, niet alleen groente en fruit.

De foto's op de derde regel moet je eens goed bekijken. Ik heb daar een curieuze, blaasvormige, verpakking gefotografeerd die mij bij vorige bezoeken aan Iquique ook al was opgevallen. Het gaat om kleine hoeveelheden voorgesneden groente die op die manier vers blijft en beschermd wordt tegen pletten en uitdrogen. Ik vroeg Gabriela of deze manier van verkopen en verpakken een speciale naam had. Nee, ze vond het heel gewoon en beschreef het als 'handgemaakte vacuümverpakking'. Hoe dan ook het is een praktische methode om de frisse resten van groenten die in dit klimaat snel dreigen te verleppen tegen een leuk meerprijsje te verkopen.

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

_________________________

Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/

Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/

Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6891417535/

Mijn Reisbrief No 72

Iquique, Zaterdag 11 Februari 2012

Tevens negentiende reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Toen ik de vorige week door de straten van het centrum liep om marktkraampjes te fotograferen waar ze 'alles' verkochten, werd ik verrast door een uithangbord met een fragment van het wapen van Amsterdam. Het was een beetje vervormd, maar je kon duidelijk de drie Andreaskruisen zien die typisch zijn voor dat Hollandse stadswapen. Dat alles werd gebruikt om de aandacht te vestigen op de nieuwe Sexshop Amsterdam

Op die manier zien mijn NLse lezers en lezeressen wat het eerste is dat ze hier met "Amsterdam" verbinden, althans, volgens die bepaalde publiciteitsadviseur. Toen ik verder liep zag in nogal wat uitverkoop-achtige kraampjes, en ik fotografeerde er een met dozijnen en dozijnen damesschoenen.

De volgende dag vergezelde ik Francisco en zijn zoontje Rodrigo bij de wekelijkse inkopen in 'Terminal A', die officieel heet Terminal Agropecuario de Iquique. Het is zoiets als de vroegere Les Halles in Parijs waar de groente- en fruittransporten uit de provincie aankomen.

Het gaat zowel om groothandel als om verkoop aan gebruikers. Het gaat ook niet alleen om groente en fruit. Zoals de naam zegt is er ook een afdeling voor vis. Verder zijn er bloemen, bloempotten en huishoudelijke artikelen. En niet te vergeten de bars en de restaurantjes. Het is een reusachtig complex dat op mijn foto's niet duidelijk wordt. Gelukkig vond ik op het Internet een recente YouTube die een goede indruk geeft van de hele hal waar we winkelden. Maar bedenkt dat het complex groter is; en zijn drie of vier van zulke hallen. Zie: http://youtu.be/7XsDjyRo5y0

Voor de foto's heb ik mij laten leiden door de kleurige details. Je ziet Rodrigo bijna verloren tussen de groente, en Francisco heeft zijn hoofd bij de noodzakelijke boodschappen. Eén detail vraagt misschien enige uitleg. Dat zijn de prijskaartjes met 'Mango de Pica' en 'Limón de Pica'. Pica is namelijk een oude oase in de woestijn op iets meer dan honderd kilometer afstand van Iquique. Pica is bekend om zijn heerlijk fruit zoals sinaasappel, guave, citroen, grapefruit en mango. De meeste van deze vruchten worden ter plaatse verwerkt tot heerlijke marmelades en vruchtensappen. Het is een oase met 250 hectare aanplantingen, en met minder dan drieduizend bewoners. De toevoeging 'de Pica', is nog altijd een teken van kwaliteit, en dat mag daarom een paar stuivertjes meer kosten. Terecht.

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

________________________

Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/

Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/

Een collage van 1016x1024 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6848149807/

Mijn Reisbrief No 71

Iquique, Zaterdag 4 Februari 2012

Tevens achttiende reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Als bewoner van de hogere breedtegraden biedt Iquique mij dezer dagen een boeiend tafereel: De verticale zon. Dat is op onze breedtegraad ondenkbaar, net zoals, denk ik, de bewoners van Iquique zich kunnen voorstellen dat de zon de hele dag min of meer boven de horizon hangt. Voor ons moet de zon in ons gezichtsveld boven de horizon blijven als een vanzelfsprekende klok, en om ons --even vanzelfsprekend-- te oriënteren. Zo is het echter niet bij de lagere breedtegraden. Ik voelde mij helemaal verloren toen ik dat voor de eerste keer meemaakte.

Maar het fascineerde mij ook. Ik probeerde foto's te maken van dat effect dat zo duidelijk zichtbaar is als je rondwandelt, maar zo moeilijk te vangen op een foto die dat in één oogopslag duidelijk maakt. Bij mijn bezoek aan Venezuela in 2006 maakte ik een opmerkelijke foto van een vrouw die onder een palmboom op de bus wacht, en ik experimenteerde met strijklicht op muren die haaks op elkaar staan. Dat laatste thema gebruikte ik ook bij enkele foto's van deze reisbrief.

In 2008, in Iquique, zocht ik naar het juiste tijdstip van de verticale zon. Ik had het geluk dat ik in een hostal woonde met een patio met een hoge gladde muur die perfect Oost-West was georiënteerd. [Dat is niet zo vreemd in een Spaans-koloniale stad waarvan het hele stratenplan georiënteerd is]. Met behulp van die muur kon ik de beweging van de zon perfect volgen. Niet alleen de dagelijkse beweging, maar ook de meer subtiele veranderingen van dag-tot-dag van Zuid naar Noord. Daarover schreef ik in Mijn Reisbrief No 24, maar de foto's staan ook op Flickr. Hieronder geef ik de links.

Deze keer probeerde ik meer mijn esthetisch genoegen te documenteren, en ook mijn gevoel voor precieze waarneming van details. De middenberm van de weg naar onze wijk, met die kleine palmboompjes, op het juiste uur gefotografeerd, is daarvan een voorbeeld, en de ook serie aan het eind van deze brief, met de korven, doet mij wat.

De rode dorpel in de tweede groep moet je wat beter bekijken: Er is géén slagschaduw. De zon staat er dus haaks boven. In die groep zie je ook de agave met zijn symmetrische slagschaduw. Om te laten zien dat die gele brandkraan geen slagschaduw had, fotografeerde ik die van boven af. Zodoende zie je mijn handen en de camera. Als ik die brandkraan van één kant had gefotografeerd, had je kunnen denken dat de slagschaduw aan de achterkant zou zitten. Nee dus. Toch ben ik na een paar uur teruggegaan om de slagschaduw zichtbaar te maken. Jammer genoeg werd de brandkraan overschaduwd door een lantaarnpaal. Slechts een kniesoor stoort zich daar aan.

De derde groep vereist ook uitleg en aandacht. Van een muurhoek heb ik de voet en de top [met beveiligingspinnen] genomen; foto 1 en 3 op het juiste 'verticaalmoment'. Je herkent het aan het strijklicht op beide muren. Uren later heb ik die foto's [2 en 4] nog eens genomen. Die herken je aan de eigenschaduw op de muur links van het hoekpunt.

De foto's van de korven voor de vuilniszakken, die je hier overal in de buitenwijken ziet, waren natuurlijk een schot voor open doel. Maar je moet wel treffen dat ze leeg zijn, en dat ze niet scheefgezakt erbij hangen.

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

_________________________

Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/

Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/

Een collage van 1016x1024 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6808294415/

Het juiste moment in Iquique is 13:52 lokale tijd op 23 Januari. Dat is 31 dagen na het keerpunt op de Steenbokskeerkring.

Zie voor de berekening Mijn Dagboek van 3 Februari 2012

Eerdere foto's van verticale zon , Mijn Reisbrief No 24 , Iquique, Chili, 6 Februari 2008,

http://mijnreisbrief.blogspot.com/2008_02_01_archive.html

Venezuela 2006

http://www.flickr.com/photos/weltbummler/148775446/sizes/o/in/photostream/

http://www.flickr.com/photos/weltbummler/148775445/sizes/o/in/photostream/

Iquique 2008

mi patio-laboratorio: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/2248567029/

http://www.flickr.com/photos/weltbummler/2236184103/in/photostream/

http://www.flickr.com/photos/weltbummler/2236974202/in/photostream/

Cuando no hay sombra de las casas: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/2236974078/in/photostream/