Tevens twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika
Beste vriendinnen en vrienden,
Op dit moment maakt ik nog geen wandelingen op de helling naar de hoogvlakte op 700 meter die Iquique omringt als ware het een enorm strand. Maar inderdaad, mijn dagelijkse strandwandelingen hebben ook tot doel om mijn fysieke conditie de onderhouden en te herstellen om die hellingen later te beklimmen zoals ik dat bij mijn vorige bezoeken aan Iquique gewoon was. Zo zwaar is die wandeling nou ook weer niet.
Ik ga niet altijd naar het strand vlak bij het centrum om er tegelijkertijd boodschappen te doen, want dat alleen al is een wandeling van veertig minuten. In minder dan een kwartier kan ik bij de Playa Brava zijn voor mijn dagelijkse portie zuivere zeelucht. Dat strand dankt zijn naam aan de ruwe zee op de waterlijn omdat de zeebodem even verderop een enorme duik maakt. 'Brava' betekent 'ruw' of 'wild'. Zwemmen is daar verboden, maar het aansluitende zandstrand is even prachtig en breed als elders. Het strand is daarom minder druk en slechts bevolkt met zonaanbidders die geen behoefte hebben aan een duik. Om er te wandelen deert het mij niet. Integendeel.
Maar er zit voor mij toch een onpraktisch kantje aan. Ik wil ook door het stadscentrum wandelen, ik kan er inkopen doen, en het is een stuk levendiger dan de saaie buitenwijken die ik door moet om bij de Playa Brava te komen. Maar het belangrijkste bleek te zijn het ontbreken van krantenkiosken. Niet op het strand, niet in onze wijk.
Dat ergerde mij en ik begon een gedetailleerde speurtocht naar een krantenkiosk in de buurt. Helaas was dat niet gemakkelijk. Ik kende een boekwinkel, maar kranten bleken ze niet te hebben. Ook de hyper- en supermarkten van het koopcentrum aan onze kant van de stad hadden geen kranten- en tijdschriftenkiosk. Wat te doen?
Ik vroeg Gabriela. Zij wees mij op een bouwmarkt vlak bij de supermarkten die ik kende. Een bouwmarkt en tuincentrum. Ik kende die wel, maar ik had het niet in mijn hoofd gehaald daar een krantenkiosk te zoeken. Maar inderdaad, het klopte, en nu kan ik op een kwartier loopafstand de belangrijkste kranten kopen in plaats van de veertig minuten die het kost om naar het centrum te lopen.
De foto's van deze week gaan allemaal over de verkoop van groente, fruit en verwante artikelen. Op de bovenste rij staan verkooptentjes in het centrum. De andere foto's heb ik gemaakt in Terminal A waar ik de vorige week over schreef. Zoals je ziet, verkopen ze er van alles, niet alleen groente en fruit.
De foto's op de derde regel moet je eens goed bekijken. Ik heb daar een curieuze, blaasvormige, verpakking gefotografeerd die mij bij vorige bezoeken aan Iquique ook al was opgevallen. Het gaat om kleine hoeveelheden voorgesneden groente die op die manier vers blijft en beschermd wordt tegen pletten en uitdrogen. Ik vroeg Gabriela of deze manier van verkopen en verpakken een speciale naam had. Nee, ze vond het heel gewoon en beschreef het als 'handgemaakte vacuümverpakking'. Hoe dan ook het is een praktische methode om de frisse resten van groenten die in dit klimaat snel dreigen te verleppen tegen een leuk meerprijsje te verkopen.
Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk
_________________________
Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/
Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/
Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6891417535/
No comments:
Post a Comment