Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Vrijdag 30 Januari 2009
Beste Vrienden en Vriendinnen,
De vorige reisbrief was een bijzonder geval, want die was tevens Nieuwjaarsbrief, maar nu begint weer een gewone serie. Ik ben Maandag in Zuid-Afrika aangekomen. Een dag later dan de bedoeling was. Vrijdagmiddag vertrok ik voor de vlucht van Zaterdagmorgen naar Madrid, maar ... na enkele uren werd die afgelast wegens dichte mist. Er was 'een kansje' dat er later op de middag een vlucht zou zijn, maar ik heb toen besloten om de reis 24 uur uit te stellen. Dat kon! Ik ging terug naar mijn hotel in La Laguna voor een behoorlijke avondmaaltijd, en een goede nachtrust in een ècht bed. De reis zou sowieso moeilijk genoeg worden. London-Cape Town alleen al was 12 uur.
Alles ging goed. Tegen de middag nam ik de huurauto in ontvangst die ik per Internet had gereserveerd. Om naar de kustweg naar het Noorden te komen moest ik mij door de 'spaggetti junctions' van de Noordelijke uitvalsroutes worstelen. En dat tegelijk met het wèn-proces aan links verkeer, èn met een niet goed uitgeslapen hoofd. Het lukte.
Gelukkig was het niet ver. Zo'n tachtig kilometer naar Yzerfontein, het plaatsje dat ik in 2000, bij mijn eerste bezoek aan Zuid-Afrika had leren kennen. Ik had toen zo'n tien dagen in de Moederstad doorgebracht, en ik zocht een plek met zuivere lucht voor de resterende maanden. Toen was het een visserdorpje_van_niets waar ook enkele strandvilla's stonden. Op weg naar het Noorden, had ik op goed geluk die afslag genomen. Het toeval wilde dat de dame van het gemeentehuis een kennis had die ... enz ... Nog dezelfde dag had ik het huisje gehuurd. De stad waar ik heen had gewild, Vredenburg, 75 km verderop, bezocht ik wel omdat daar een I-café was.
In dat dorpje leerde ik ook René en Meraai kennen die in 1997 begonnen waren met een B&B met restaurant Kaijaiki ['iki' is zoeloe voor huis, kaijaiki is 'nederig huis']. 
Gedurende mijn latere bezoeken aan Zuid-Afrika --in 2002 en 2004-- ben ik er telkens voor een paar dagen op bezoek geweest.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om foto's te nemen van dat huisje van toen. Het is niet meer vrijstaand, maar helemaal geïncorporeerd in de villa die er achter ligt. Met de onderstaande foto-montage krijg je een indruk hoe dicht ik bij de zee woonde. Op de panorama-foto is het helemaal rechts. Alleen die visserhuizen links daarvan stonden er. Die waren toen in gebruik als gemeentehuis. De rest moet je wegdenken. Bij eb liep ik de zee in om wat mosselen te plukken.
Maar, Yzerfontein had grootse plannen, zoals ik in mijn dagboeken van toen beschreef. Een stratenplan was al afgebakend, en de straatverlichting was bijna klaar. Nu kon ik het resultaat zien. Ze zijn er in geslaagd 'rijke gepensioneerden' aan te trekken. Verspreid in de duinen staan er overgedimensioneerde, protserige of pedante huizen. Ik heb er een foto van gemaakt. [Ook enkele 'leuke', to be honest] 
Deze eerste dagen rust ik wat uit, lees nationale kranten om de polsslag van de lokale politiek te voelen. Met name ben ik geïnteresseerd in de overgang van de ex-president Mbeki naar Jacob Zuma, die echter te veel processen wegens fraude en verkrachting aan zijn broek heeft hangen. Bovendien weigert hij te verschijnen voor het Hoge Gerechtshof. Het zij zo. Dat zal de politiek wel spannend maken de komende tijd. Evenals de nabijheid van Mugabe in Zimbabwe [waar ik vanmorgen over schreef] en waar toch ook eersdaags een ontknoping moet komen. 
Mijn 'plan' is intussen om de resterende tijd in Kuruman door de brengen; aan de grens met Botswana. Ik weet er nog maar weinig van, maar ik had het geluk een Duits paartje te ontmoeten die aan het eind van hun tocht 'Dwars Door Afrika' waren. Zij hadden korgeleden Kuruman bezocht. Maar de verhalen over hun tocht waren zeker zo boeiend. Ze hadden 42 duizend Afrika-kilometers achter de rug, gerekend zonder het Euro-Azië traject van Duitsland via Bulgarije, Griekenland, Turkije, Lebanon, Israel en Egypte.
Hier logeerde tevens een middelbaar echtpaar uit Oostenrijk die al meer dan 15 jaar voor diverse kleine ontwikkelingsprojecten hadden gewerkt in de meest afgelegen gebieden van Afrika. Twee avonden lang wisselden ze ervaringen uit over 'zwart Afrika', en ik luisterde ademloos toe. Tot de volgende keer .... Hartelijke groet, Gérard
_________
Mijn internetverbing is zeer slecht. De computer van Kaijaiki weigert mijn USB-sleutel. Behelpen dus!!!
Zie www.kaijaiki.co.za voor andere foto's van deze mooie plek. Mijn foto's tzt op Flickr als Weltbummler.
No comments:
Post a Comment