Saturday, February 21, 2009

Mijn Reisbrief No 40




Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Vrijdag 20 Februari 2009

Beste Vrienden en Vriendinnen,

De reserveonderdelen voor mijn koffer zijn nog steeds niet aangekomen. Zoals ik de vorige week schreef had ik een fax naar de RIMOWA-vertegenwoordiger in Johannesburg gestuurd met de vraag om instructies bij mijn schade. Zij antwoordden dat het beste was mij de reservesloten dezelfde dag te sturen om ze zelf te monteren. Maar *niets* tot nu toe!! Als ze niet vlug komen zal ik hier vier weken moeten blijven in plaats van de vier dagen van mijn 'plan'.
AB

Ondertussen geniet ik van het strand, de duinen en de bloemen in de voortuinen van de villa's in het dorp. Het zijn echte tuinen zoals ik die ken in de mediterrane zomer van 'mijn dorp in Frankrijk'. Ik heb foto's gemaakt om deze brief te versieren, en om mezelf op te vrolijken. Er zijn geen serieuze reden om mijn humeur te bederven door deze vertraging.

De politiek heeft gelukkig ook verrassingen. De presidentskandidaat van de dominante partij, de ANC, Jacob Zuma is een extreme populist. Mogelijk gewichtsloos, maar dat weten we niet want alleen de publiciteit schildert hem af als capabel. Dat staat in schril contrast met zijn voorganger, Thabo Mbeki. Dat was een 'intellectueel', maar die is door het ANC 'teruggeroepen' enkele maanden geleden. Tijdelijk is Kgalema Motlanthe op die plaats. Hij is ook een 'intellectueel', maar hij wil geen president zijn. Hij doet het alleen omdat hij een 'trouwe kameraad' van de strijd tegen de Apartheid is, een trouwe 'comrade of the struggle'.

Er heerst een vreemde 'solidariteit' tussen deze 'comrades of the struggle'. Ze hebben er onder geleden, en sommigen hebben in de gevangenis gezeten omdat ze actief waren als verzetsstrijder, of zelfs maar lid van 'het verzet'.

Maar ... deze 'solidariteit' gaat zover dat 'kamaraden' die in corruptie- of smeergeld-zaken betrokken zijn de hand boven het hoofd wordt gehouden. Zoals Jacob Zuma bijvoorbeeld. In zijn kwaliteit van president van het ANC [African National Congress] schaadt hij toch het aanzien van die partij? Maar het ANC, vanuit zijn dominante positie, denkt zich dat te kunnen permiteren.
CD

Maar juist dit weekend is de woordvoorder van de partij --en van Zuma-- door de mand gevallen als een bedrieger en flessentrekker van de ergste soort. En wat doet het ANC? Zij beschermen hem --"omdat hij het toch zo erg heeft gehad"-- in plaats van zich ervan de distantiëren. Dat is wéér eens een deuk in de betrouwbaarheid van het ANC die juist 'bestrijding van corruptie' hoog in zijn verkiezingsvaandel had geschreven.

Maar de kaarten liggen niet meer als de voorafgaande jaren. Niet alleen heeft het ANC zijn [psychologische] hegemonie verloren, er is een partij op het toneel verschenen onder de naam 'Cope' [Congress of People] die grotendeels uit weglopers van het ANC bestaat, maar ook aantrekkingskracht uitoefent op buitenstaanders. En ... Cope kan een presidentskandidaat naar voren schuiven met bewezen bestuurservaring [dat heeft Zuma niet]. Zij heeft bovendien 'excellent credentials as comrade of the struggle', en boekt nu successen als presidente van de Kaapprovincie. Het 'koningsdrama' --zoals ik dat in Mijn Dagboek noem-- krijgt wellicht een heel nieuwe dimensie.

"Never a dull moment!" in dit land.

Deze 'vertraging' heeft mij ook de gelegenheid gegeven om wat dieper in te gaan op de 'toeristische objecten' in deze regio.

  • Vlakbij is een afgraving men pre-historische sporen van mensen van 117.000 jaar geleden. De eerste ter wereld, als ik de folder mag geloven. Dit toeristische object is heel populair, en draagt de naam van "Eve's footprints".
  • Later werden hier sporen achtergelaten door Bartholomeus Días [1488] die contact had met de toenmalige inboorlingen, en door Vasco da Gama die in 1497 een granieten kruis achterliet in een baai hier vlakbij. Die baai is nu deel is van een beschermd nationaal park. Deze ontdekkingsreizigers waren op zoek naar een route naar "Indië".

E

  • Daarna zijn de Hollanders gekomen die Kaap de Goede Hoop stichtten als bevoorradingsstation voor de VOC schepen op de Oost-Indië-route. Zij gebruikten deze streek tot ongeveer Yzerfontein voor de noodzakelijke landbouw, veeteelt en zout-productie. Ook de kalkovens waarvan ik in de reisbrief van twee weken geleden twee foto's liet zien, stammen uit die periode. Die staan 4 à 5 km van hier.
  • De kust bij Yzerfontein, door een samenloop van zeestroming en het rotsachtige uitsteeksel wat we hier hebben, is bijzonder rijk aan schelpen. Ook nu nog zie ik volle vrachtwagens wegrijden. Schelpen zijn de beste grondstof voor kalkspecie. De kalkspecie die hier geproduceerd werd ging naar de patriciërshuizen op de Kaap, als 'metselspecie', maar ook als 'stuc-specie' voor de typisch witte gevels van de Kaapse Stijl. Deze schelpenbank wordt nog steeds geëxploiteerd, maar met moderne technologieën, en niet vlak in de buurt.
  • Uit een meer recente periode bestaat er een kerkhof van Nederlandse walvisvaarders die waren gestationeerd in dezelfde baai waar Vasco da Gama zijn stenen kruis achterliet. Als je de grafstenen bekijkt, zie je dat die 'nederzetting' van het begin van de 19e eeuw tot ver in de 20ste heeft geduurd.
  • Walvissen komen hier in de winter voor de kust, maar er is een [kleiner] type dat het hele jaar zichtbaar is. Kortgeleden zag ik er een bij het havenhoofd, hij leek beschadigd en aangespoeld, maar later is hij/zij op eigen kracht weer verdwenen.
  • En dan is er hier een eilandje vlak voor de kust dat [nog!] vol zit met 'Afrikaanse Pinguïns' dat is een kleiner soort [Spheniscus Demersus]. In het begin van de 20ste eeuw woonde daar een Portugese vissersfamilie --al voor de derde generatie-- met enkele prachtige dochters. Trouwlustige jongelui roeiden er wel eens heen, zo vertelt de overlevering. Die dochters werden ook wel pikkewyne genoemd, Afrikaans voor pinguïns. Hier op het strand zijn er allerlei soorten meeuwen [Laridae], veel soorten loopvogels en -vogeltjes, en diverse zeezwaluwen of sterns [Genus Sterna].
Maar waar ik op het strand het meest van geniet als ik een eindje dóórloop op de 16 Miles Beach, zijn de paartjes van de African Black Oyster Catcher [Heamatopus moquini, Tobie]. Net als de NLse eksters hebben die 'eeuwige liefde'. Je ziet ze altijd met hun tweetjes. Als ik ze zie, komt een onstuitbare nostalgie over mij heen, want ik weet dat dit een snelverdwijnende soort is in Zuid-Afrika, maar hier, in Yzerfontein zijn ze nog in overvloed.

Hartelijke groet, tot de volgende week, Gérard van Eyk

_________

Alle foto's van Yzerfontein: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157613558185607/

De losse foto's van de collages hierboven staan in 700x700 pixels op:
http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157613867340563/

Een collage van 500x500 pixels van de bovenstaande 25 foto's staat op http://farm4.static.flickr.com/3463/3291826587_3ab9826081_o.jpg

RIMG3474-1000



No comments: