Mijn Reisbrief No 69

Iquique, Zaterdag 21 Januari 2012

Tevens zestiende reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Ik ben er! In Iquique! Het was een lange reis, maar niet zwaar. Een enkel moment was het kritisch toen onze vlucht uit Tenerife een vertraging kreeg van ruim een half uur, terwijl de overstaptijd in Madrid, Barajas, nogal krap was met anderhalf uur. Het liep goed af.

Het vertrek naar Santiago de Chile was voorzien om 00:10 op de zeer vroege Woensdagmorgen. We waren helemaal op tijd klaar voor vertrek, maar we moesten een uurtje op 'iets' wachten. Zodoende vertrokken we om 01:00. Maar het raakte mij niet, want in Santiago de Chile zou ik sowieso uren en uren moeten wachten op mijn doorverbinding naar Iquique.

Bij het vertrek in Madrid werd een uitgebreide maaltijd aangeboden, maar ik ging liever meteen slapen om mijn dagritme niet nòg meer de bederven. In Tenerife, vóór mijn vertrek om 19:00, had ik op normale tijd nog een goede avondmaaltijd genoten.

De vlucht van Madrid naar Santiago de Chile was 13 uur en 25 minuten over meer dan tien duizend kilometer. Dat is meer dan een kwart van de aardomtrek. Toch staat de klok in La Gomera maar drie uur verder dan in Chili. En ja, met het vasteland is het tijdsverschil vier uur. Je kunt dat begrijpen als je inziet dat die tien duizend kilometer hoofdzakelijk Noord-Zuid gaan, en veel minder Oost-West. Maar als de zomertijd, cq wintertijd, op beide continenten is ingevoerd in Maart, dan wordt het verschil zes uur.

We landden in Santiago de Chile om tien uur, en 's middags kwart voor vijf zou mijn vlucht naar Iquique vertrekken. Omdat ik goed had geslapen heb ik die uren lezend doorgebracht. Ik had een boek bij mij voor 'in geval dat'. Er was WiFi in de vertrekzaal, maar om onbekende reden kreeg ik die niet aan de praat om mijn e-mail te bekijken. Ik besloot om daar verder geen tijd meer mee te verliezen.

Op het vliegveld was een speciaalzaak voor chocolade 'La Fête'. Zie foto's. Ik ben een chocoladegek, en omdat ik juist een paar euros had omgewisseld in pesos, zette ik mij aan een proeverij. Inderdaad, heel bijzonder!

Toen ik in Iquique de aankomsthal binnenstapte, zag ik snel Francisco en met zoontje Rodrigo die mij opwachtten. Ik heb ze meteen gefotografeerd. Later verschenen ook Gabriela en Jeannette. Toen was de familie compleet.

Buiten moesten er eerst een paar foto's worden genomen om in deze brief te steken als bewijs dat ik inderdaad lijfelijk in Chili ben en dat het geen 'virtuele truc' is ;-)

Gisteren, Vrijdag, ben ik begonnen met een bezoek aan de stranden van Iquique. Daar is Iquique beroemd om. Daarom zijn de onderstaande foto's slechts een begin, want de stranden, zowel de zandstranden als de keiïge als de rotsige zijn onverbrekelijk met Iquique verbonden; net zoals de surfscholen.

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

Alle foto's staan met 400x400 pixels op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/

Collage 1000x1000px van alle foto's van deze brief: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6744282819/