Mijn Reisbrief No 70

Iquique, Zaterdag 28 Januari 2012

Tevens zeventiende reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

Ik heb intussen mijn eerste volle week in Iquique achter de rug. Ik geniet van de permanente zon en de koele zuivere bries van de zee. Ik woon vooralsnog in het huis van Gabriela en Francisco in een wijk dicht bij berghelling naar de hoogvlakte. Op de foto zie je het huis, en vanaf dat punt het uitzicht op de helling die Iquique omarmt als een cirkelboog. Op die manier kun je Iquique zien als een enorm door bergen afgesloten strand. De stranden aan de waterlijn zijn slechts wat is overgebleven nadat de stad was gebouwd.

Natuurlijk maakte ik mijn eerste wandelingen aan de stranden op de waterlijn om van de zuivere zeelucht te genieten. Vanaf hier is het zo'n twintig minuten te voet. Er zijn brede zandstranden, maar ook meer rotsachtige zoals je op de foto's ziet. Tussen de boulevard voor de auto's en het strand op de waterlijn zijn de laatste jaren fiets- en wandelpaden gemaakt. Je begrijpt dat ik daar iedere dag loop om mijn portie zuivere zeelucht op te doen.

Nu ik na twee jaar weer terug ben van 'weggeweest', wandel ik ook met genoegen door de straten. Ik herken allerlei plekken en details die mij aan vorige bezoeken herinneren, en die nu mijn inwendige kaart opfrissen. Het gaat om speciale huizen en om straatnamen die ik dreigde te vergeten of waar ik speciale herinneringen aan heb. Er zijn opvallende plekken, en ook heel pittoreske, zoals dat parkje met de schaakborden. Dat ligt halfweg mijn wandelroute vanaf huis naar het strand. Het is deel van de belangrijke Kroatische gemeenschap.

Tijdens mijn wandelingen verrassen mij ook typische verkeersborden. Een paar jaar geleden, na een forse aardbeving die in het binnenland veel vernielde, dreigde hier een tsunami. De schade viel mee, maar daarna hebben ze aanwijzingsborden geplaatst voor de beste vluchtweg vanaf alle straathoeken in het onveilige gebied.

Het andere opvallende bord dat ik vroeger al eens noteerde bestaat uit een rode cirkel met daarin een onmiskenbaar zwangere vrouw. De bedoeling van de ontwerpers is om daarmee de gereserveerde parkeerplaatsen bij supermarkten dicht hij de hoofdingang te markeren. En daar vind je die borden dan ook. Maar ja, een rode cirkel betekent 'verbodsbord' dus daarbinnen zou een beeld van een niet-zwanger persoon moeten staan. Curieus, nietwaar?

Andere vertrouwde herkenningspunten zijn de krantenkiosken die meestal zijn getooid met de naam van de lokale krant, La Estrella de Iquique of het lokale weekblad El Salitre. 'Salitre' is het kaliumnitraat, waar Iquique zijn opkomst en zijn rijkdom heeft te danken, maar dat nu synthetisch kan worden gefabriceerd. 'Chili salpeter' heette dat vroeger.

Je ziet, die wandelingen frissen mijn geheugen op, en dat doet mij goed.

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/

Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/

Een collage van 1016x1024 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/6775370713/