Mijn Reisbrief No 79

Iquique, Zaterdag 31 Maart 2012

Tevens zes en twintigste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

In mijn voorgaande reisbrief heb ik jullie wat foto's laten zien van de voortuinen in onze wijk die waren genomen vanaf de buitenkant. Soms zijn de 'tuintjes' heel verwaarloosd, tot ware puinhopen toe. Andere lijken meer op een keurige zitkamer met bankstel en bijzettafeltjes. Het regent hier nooit! De foto hierboven is onze voortuin. Geen meubels. De ruimte op de achtergrond is voor de auto, onze 'carport' zogezegd, maar de auto is er nu niet. Verder hebben we hier redelijk verzorgd groen, en een keurige tegelvloer. Het is het domein van de hond. Nogal luxueus, nietwaar? Mij lijkt het een plek waar de hond zich dood verveelt. Maar dat is volgens mij het geval met alle honden die de kans niet krijgen straathond te worden.

De foto's op de tweede rij had ik over van de reisbrief met al die kindertjes die met zand speelden en zandkastelen bouwden. Herinner je je die? Die twee linkse zijn van een iets andere soort. Het zijn moeders die hun kindertjes aan het zeewater proberen te wennen. Waren dan geen vaders ermee bezig? Zeker wel, genoeg, en het zou heel interessant zijn geweest om jullie het verschil te laten zien hoe vaders en moeders die taak anders aanpakken. Je begrijpt dat ik mij kostelijk amuseerde met dat te bekijken, maar helaas, de foto's die daaruit rolden hadden nòch de kwaliteit, en waren nòch sprekend genoeg voor dat doel. Maar, geloof me, als je nog eens op een zonnige zomerdag op het strand loopt, zul je je amuseren met het bekijken van die verschillen. Op de foto van de verkoper van ijsdrankjes frappeerde mij het beeld als geheel. Het leek wel een farao met een slaafje, ware het niet dat het om een hardwerkende verkoper ging.

Om afscheid te nemen van het onopgeloste probleem van de vogel die hier 'grutto, grutto, grutto' roept, heb ik nog maar een paar Regenwulpen gefotografeerd die ik er toen van verdacht. Die vogel heet hier Zarapito [Numenius phaeopus]. Voor dat onopgeloste probleem moeten jullie op een deskundige vogelaar wachten. Dat ben ik niet.

De foto's van het zandkasteel en de krater zijn gespiegeld. Ze staan er als herinnering aan alle zandkastelen die ik deze zomer op het strand zag. Prachtig! Nu de zomervakanties voorbij zijn, zie je deze kunstwerken niet meer. Ik gebruikte deze herinnering als symmetrische ondersteuning van de drie Zarapito's, die eveneens in mijn geheugen zijn gegrift als zomerstrandherinnering. Net als de foto's van de onderste rij.

De volgende weken zal ik met andere thema's komen. Om te beginnen foto's van de originele houten huizen in het centrum uit de bloeitijd van Iquique, zowel weelderige als eenvoudige, of goed of slecht onderhouden, om ze tegenover de foto's van de buitenwijken te stellen. Daarna zal het wellicht gaan om foto's van het binnenland, van de woestijn waar we dagexcursies zullen maken: naar oasen, naar resten van de Chili-salpetermijnen en naar de geoglifen, de tekeningen op de bergwanden die aanwijzingen waren voor de eerste karavanen van voor de tijd van de Inca's.

Op die manier komt het einde van mijn verblijf in Zuid Amerika in zicht. ;-(

Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk

_______________________

Deze brief verschijnt ook op mijn Nederlandse blog: http://mijnreisbrief.blogspot.com/

Alle foto's in formaat 400x400 pixels staan op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157628851683411/

Een collage van 1032x1032 pixels staat op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/7023987415/