Mijn Reisbrief No 53

Tucumán (Argentinië), Zaterdag 6 Februari 2010
Tevens derde reisbrief uit Zuid-Amerika
Beste Vrienden en Vriendinnen,
Dit was de week van de grote klimaatwisseling. Vanaf de droge woestijn, met de vertikale zon van Iquique, naar het warm-vochtige klimaat van Noord Argentinië, met zijn groen en zijn bewolking. Vergelijk maar eens de eerste en de laatste foto van deze reisbrief. De eerste maakte ik Dinsdag om tien voor twee in de buurt van het huis van Francisco en Gabriela. Dat is in Iquique exact het middaguur van de zonnetijd. De laatste foto, met het groen en de bewolking, maakte ik Donderdag toen we Tucumán naderden.
Tussen beide foto's maakte ik de andere om jullie iets te laten zien van het landschap waar we doorheen zijn gegaan. De foto's zijn in chronologische volgorde. We vertrokken Woensdag om 0100. Ik reisde samen met Alejandro de man van Marisa. We begonnen met slapen in onze comfortabele leunstoelen die je lekker achteruit kon klappen. De tocht ging door de Atacama woestijn en we waren om 0800 het mijnstadje Calama voor een sanitaire stop. We reden verder naar San Pedro de Atacama over de Altiplano, de hoogvlakte, waar ik onderweg de tweede foto maakte. San Pedro is erg toeristisch, maar voor ons was alleen de Chileense paspoortcontrole en douane van belang. Toch zijn het nog 160 kilometer naar de Argentijnse grens, maar het gebied ertussen in onbewoond. De foto bij het verlaten van San Pedro, met de verkeersborden, maakte ik om half twaalf. Zoals je ziet, gaat de weg naar Paso Jama naar links.

We waren toen al veel gestegen --tot 1200 meter-- maar het echte klimmen begon nu pas. Na zo'n vijftig kilometer bereikten we het hoogste punt van 4200 of 4400 meter. De bronnen spreken elkaar tegen. Ik heb geen enkele aanduiding bij het passeren van het hoogste punt gezien. Daarna bleven we lange tijd op die hoogte, en daalden langzaam. Eerst door droge woestijn-achtige gebieden, later door de beroemde zoutmeren.
De pracht van die vergezichten is inderdaad imponerend. Aan de horizon zie je de toppen van de Andes, hier en daar bedekt met sneeuw. Maar het wit dat je bij de zoutmeren ziet is gekristalliseerd zout. Het water, hoewel heel zout, is hier en daar bevroren. Langs de boorden zag ik lama's --eentje kreeg ik toevallig in de lens-- en vogels die in het water stappen met hun lange poten.
Langzaam dalend op deze manier, zag ik plekken groen verschijnen. Ik weet niet welke planten dat zijn, maar de vogels en de lama's houden zich ermee in leven.
Om drie uur bereiken we Jama, het Argentijnse grensplaatsje voor de paspoort- en douanecontrole. De paspoortcontrole duurde heel lang, want er waren twee andere bussen, en kennelijk ook wat moeilijkheden. Eindelijk, om vijf uur, konden we doorrijden. Als compensatie werd ons de douanecontrole kwijtgescholden.

Aan de andere kant van de grens gaat de pracht van de zoutmeren nog een tijdje door. De middelste foto, met het reusachtige zoutmeer, maakte ik om half acht. Toen schermerde het, en er waren al lange slagschaduwen. Vanaf de bus gezien lijkt het sneeuw, maar het moet zout zijn, maar echte bevestiging heb ik niet. De witte toppen van Andes op de achtergrond zijn natuurlijk besneeuwd.
Door de vertraging bij de grens, kwamen we niet op tijd in Salta. Daar hadden we tussen tien en half elf moeten aankomen, maar het werd precies middernacht. Ik weet niet hoe het landschap veranderde na het donker worden. Wèl begonnen we precies bij het invallen van de duisternis aan een zeer steile en zeer bochtige afdaling, waarmee we het niveau van de zoutmeren definitief achter ons lieten.
De nacht brachten we door bij Roli en Mariela, vrienden van Alejandro en Marisa, in het plaatsje San Lorenzo op een paar kilometer afstand van Salta. De andere dag namen we de bus van kwart voor een, en arriveerden kwart voor zes in Tucumán. Tijdens dat laatste traject, om twintig voor vier, nam ik de laatste foto. Die met de bewolking en dat groen. Wat een verandering!
Inderdaad, dit was de week van de grote klimaatwisseling.
Nu woon ik voorlopig in het huis van de moeder van Marisa die nog enkele weken op reis zal zijn. Het is in het centrum van de stad. Ik oriënteer mij, doe inkoopjes, zoek een internetcafé, en doe al die andere vertrouwde dingen in mijn nomadenleven.
Tot de volgende keer, Hartelijke groet, Gérard van Eyk.

Alle foto's staan met 400x400 pixels op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157623344355603/
Collage 1000x1000px van alle foto's van deze brief http://farm5.static.flickr.com/4050/4370834859_e39c93f000_o.jpg