Mijn Reisbrief No 54

Tucumán (Argentinië), Zaterdag 6 Februari 2010
Tevens vierde reisbrief uit Zuid-Amerika
Beste Vrienden en Vriendinnen,
Om de kosten van 'roaming' te besparen, gebruik ik in mijn mobieltje niet mijn Europese SIM met mijn spaanse nummer, maar ik koop een lokale 'prepaid'. Bovendien is het praktisch voor mijn lokale kennissen, die zodoende niet naar het buitenland hoeven te bellen om mij te bereiken. Daarom kocht ik een Argentijnse SIM, die hier 'chip' wordt genoemd. Ik kocht van de provider Claro. Het was niet eenvoudig, want normaal gesproken moet je óf een vaste telefoon hebben, óf een Argentijnse DNI, een soort SOFI-nummer. Maar met wat 'shoppen' vond ik tenslotte iemand die niet zo precies was.
Maar, het werkt niet. Als ik NL bel, zegt de machine dat ik niet voldoende saldo heb, en mijn SMSen blijven liggen in de uitgaande post met de mededeling dat mijn instellingen niet juist zijn. Ook de SMSen uit NL komen [meestal!] niet aan. De winkeltjes die zich tooien met 'agente oficial de Claro' konden mij niet helpen, en zo kwam ik bij het grote servicecentrum van Claro. Daar was een enorme rij, met nummertjes en zo, en na ruim een uur was ik aan beurt. Ze foezelden wat aan mijn instellingen zonder mij te kunnen uitleggen wat mijn fout of mijn onwetendheid was. Wèl bevestigden ze dat mijn saldo voldoende was. Ze beloofden dat ik gerust kon terugkomen, als het nu nog niet werkte.
--"Maar ik heb geen zin om iedere keer meer dan een uur in de rij te staan. Hebben jullie geen website waar ik mijn saldo kan zien?
--"Jazeker", zei de man opgewekt, "je hoeft alleen maar je nummer in te voeren".
Dat heb ik gedaan, maar nadat ik mijn nummer had ingevoerd zei het scherm: 'we hebben technische problemen van voorbijgaande aard, probeer het later opnieuw'. En dat doe ik nu al drie dagen achtereen, zonder succes. Ik geloof dat ik mijn investering in Claro [dertig pesos, zes euro] maar afschrijf als 'leergeld' en een 'chip' van een ander merk koop.

Woensdag zijn we allemaal samen uitgegaan naar Horco Molle, dat is een beschermd gebied van de faculteit van natuurwetenschappen van de Nationale Universiteit van Tucumán. Zij zijn er voor inheemse diersoorten die in dat beschermde gebied zoveel mogelijk in het wild leven. Toch is de eerste indruk dat het om een gewone dierentuin gaat, maar dat vergeet je snel als je deelneemt aan de excursie [een keer per dag] van de wetenschappers. De vrouw die ons begeleidde was goed op de hoogte van details van het verspreidingsgebied, de fouragegewoonten, en de actuele bedreigingen.
Het gebied waar Horco Molle is gelegen, was voor mij extra interessant, want ik zou er vaste huisvesting kunnen vinden voor de rest van mijn tijd alhier. Het is op 16 kilometer van het stadscentrum in westerlijke richting. Wij gingen met ons zevenen met twee taxi's die ieder dertig pesos [zes euro] kostten. We gingen terug met de bus, waar we twee pesos en veertig centavos per persoon voor betaalden. Dat zijn heel overkomelijke prijzen. De frequentie van de bussen is nog niet duidelijk. Horco Molle is het verstgelegen punt van een langwerpige woonwijk, Yerba Buena, daar waar de [beboste] heuvels beginnen. Die plek heet daarom ook wel 'pie del cerro', voet van de heuvel. Tot zover gaat tenminste één bus, namelijk die waarmee we zijn teruggereisd. Die gaat een keer per uur. De rest moet nog worden onderzocht!

En, tenslotte, Vrijdag heb ik Graciela ontmoet, de vriendin van Marisa die een huis heeft 'al pie del cerro', midden in het groen. Zij heeft voor de verhuur een inpandig appartementje. Daar werden we het snel over eens. Ik huur het tot midden April als ik naar Iquique en Madrid terugreis.
Er is WiFi in het hele huis. Voor inkoopjes hoef ik niet altijd terug naar het stadscentrum, of naar het centrum van Yerba Buena, wat ook een heel eind lopen is. Er is volgens Graciela een supermarkt dichtbij. Dat betekent dat mijn dagen in binnenstad zijn geteld. Woensdag of Donderdag vertrek ik. Dat doet mij goed, want de stadse luchtvervuiling begon mij aan te tasten met slapeloosheid, buitengewone vermoeidheids­aanvallen, en andere ongein. Jammer van een kant ook, want ik was nog lang niet uitgekeken op die interessante stad. Van de andere kant kan ik nu mijn wandelingen in het groen weer oppakken. Daar ben ik op lange termijn beter mee af.
Tot de volgende keer,
Hartelijke groet, Gérard van Eyk

Iemand anders heeft niet lang geleden bijzonder mooie foto's van diezelfde excursie gemaakt en op Flickr gezet. Het is de moeite waard. Hij/zij heeft alleen de spelling van Horco Molle verhaspeld. Horco, is hooivork, Horca is galg. http://www.flickr.com/photos/otogno/sets/72157594514875904/with/377930115/
Alle foto's staan met 400x400 pixels op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157623344355603/
Collage 1000x1000px van alle foto's van deze brief http://farm4.static.flickr.com/3391/4624189598_02e1f8ce09_o.jpg