Mijn Reisbrief No 63

Iquique (Chili) in het huis van Gabriela en Francisco, Zaterdag 17 April 2010

Tevens dertiende en laatste reisbrief uit Zuid-Amerika

Beste vriendinnen en vrienden,

En zo zijn we dan aangekomen bij de laatste Reisbrief uit Zuid-Amerika. Aan alles komt een einde. Dinsdag vertrek ik. Om te beginnen naar Santiago, en dan door naar Madrid en Brussel. Na een bliksembezoek aan NL, kom ik nèt voor het einde van de maand in La Gomera. Misschien schrijf ik nog een Reisbrief 'niet' uit Zuid-Amerika om de afloop van deze reis te vertellen. Dat weet ik nog niet. Een 'nummertje veertien' dus.

In deze brief beperk ik mij tot 'even verwijlen' bij een paar typische herinneringen van deze reis. Bijvoorbeeld de 'carreta' hierboven, de boerenkar van de 'gaucho' in Argentinië, maar ook in Zuid-Chili van de 'huaso'. Daarmee gaan ze naar de markt, of doen straatverkoop zoals deze. Het contrasteert niet alleen met de moderne auto's, maar deze was mij al eerder in de zijstraten van Yerba Buena opgevallen wegens zijn moderne megafoon. Hij kruist hier de Avenida Aconquija, de hoofdstraat van Yerba Buena. Pas de laatste dagen kon ik er opeens een mooie foto van nemen. Hij verkocht 'choclo', dat zijn jonge verse maiskolven. Dat is de seizoensgroente van het moment. Die halfrijpe mais wordt gemalen en gekookt en o.a. als vulling gebruikt voor de empanadas die ik de vorige week beschreef. Die vulling heet 'humita'. Ook wordt dat maalsel, die 'humita', in blaadjes gerold van dezelfde stronk, en dan als pakketjes gekookt in water.

Een andere typische herinnering zijn de wolken van de woestijn die heel anders zijn dan die van de nevelbossen van Yerba Buena. Ik zag niet de torenhoge stapelwolken die ik van de Kalahari-woestijn uit Zuid-Afrika ken, maar het zijn 'èchte' stapelwolken, èchte cumulus. Ze steken met hun compacte vorm scherp af tegen de diepblauwe lucht. De eerste twee foto's heb ik genomen toen we San Pedro de Atacama al naderden. Dan is de afdaling al begonnen. Dat waren de eerste wolken met zeelucht van de Stille Zuidzee. De derde foto heb ik genomen vanaf het strand van Iquique. Je ziet daar de 'cerro', de 'berg' die de hele stad omsluit als een 700-meter hoge muur. Meestal zie je daar geen wolken, behalve wat ochtend- of avondsluier, maar nu was het cumulus en cirrocumulus die tegen diezelfde diepblauwe lucht afstaken.

Maar zo is het niet altijd. Soms, zoals op de dag dat ik met Francisco de Cerro Emeralda beklom, was het méér dan een lichte ochtendsluier, het was een lichte cirrostratus waar de zon op het nippertje niét doorheen kwam. Pas later op de ochtend, toen we weer aan de voet van de berg waren aangeland, toen Francisco de foto maakte in die woestijnauto uit de tijd van de salpeterwinning, brak de zon een beetje door. Die klim naar de top was voor mij een afscheidswandeling om nog eens van de prachtige vergezichten te genieten. Aan de ene kant, naar het Westen, naar beneden, naar de stad, de haven en de Stille Zuidzee. Naar het Oosten de opkomende zon en de woestijn, de 'altiplano'. De top van deze heuvel is daarvoor een prachtige uitkijkpost. Francisco maakte mijn afscheidsfoto's.

En nu ben ik aan het einde van mijn reis naar Zuid-Amerika van dit jaar. Deze serie reisbrieven loopt ook op z'n eindje, met de mogelijke uitzondering van een 'super-laatste' zoals ik hierboven schreef. De laatste jaren schreef ik deze Spaanse en NLse reisbrieven als ik buiten Europa reisde. Het is mogelijk dat ik dat 'systeem' verander. Ik had namelijk het plan om in Argentinië flink op te schieten met mijn geplande boek over Zuid-Afrika. Maar het schoot niet op. De belangrijkste oorzaak was mijn verlies van 'energie' als gevolg van het 'verkeerde' klimaat in Tucumán. Normaal geeft die buiten-Europese periode mij ruim de tijd voor extra's. Vandaar dat plan voor de Afrika-boek. In La Gomera, noch in Frankrijk, heb ik die ruime kans.

Daarom overweeg ik --en het voelt heel ingrijpend-- om mijn dagelijkse 'stukje' een tijdlang op te schorten om de vrijkomende 'frisse ochtenduurtjes' te gebruiken voor het boek. Maar, om het kontakt met mijn lezers niet te verliezen, overweeg ik óók om deze reisbrief, in een aangepaste vorm, wekelijks voort te zetten. Niet zo 'toeristisch' als deze bijvoorbeeld. Maar ook in het Spaans, zoals deze. Dat zou mijn aloude wens vervullen om het hele jaar kontakt te houden met mijn Spaanse lezers. En natuurlijk moet die dan weer op het Internet beschikbaar komen, als 'blog' of om te downloaden als PDF. Dat heb ik deze ronde verwaarloosd.

Verder weet ik het nog niet: "mesullesien!"

Net zoals op die laatste foto wuif ik naar jullie als afscheid. Bedankt voor je aandacht en de reacties.

¡Adios! Gérard van Eyk

Alle foto's staan met 400x400 pixels op: http://www.flickr.com/photos/weltbummler/sets/72157623344355603/.

Collage 1000x1000px van alle foto's van deze brief http://farm5.static.flickr.com/4021/4517292267_3f0e56cebd_o.jpg